شمیل گردی در ماه آخر پاییز - ایران کلام

به گزارش ایران کلام، شمیل روستایی بکر و از جاهای دیدنی استان هرمزگان و باب پاییزگردی در روزهای آذرماه. این منطقه به جهت جغرافیایی در نقطه ای قرار گرفته است که بسیاری از حکومت ها برای دفاع از مرزهای خود در آن قلعه هایی نظامی بنا نموده اند.

ایران کلام : نام جنوب که می آید اولین چیزی که به فکر می رسد دریاست اما استان های ساحلی جنوب کشور علاوه بر دریای محبوب جنوب روستاهای بکر و شگفت انگیزی هم دارند. شاید تماشا جاذبه های روستای شمیل به تنهایی به یک روز کامل زمان احتیاج داشته باشد، روستایی بکر و کمتر شناخته شده که به علت موقعیت جغرافیایی، حکومت های زیادی قلعه ای دفاعی در آن ایجاد نموده اند.

این روستای بکر به دوران پیش از ورود اسلام تعلق دارد. متاسفانه با وجود نشانه هایی متعلق به پیش از اسلام که زندگی در این منطقه را اثبات می نماید، اطلاعات دقیقی درباره آن دوران در دسترس نیست و فقط می توان ردپای آن را در بعضی آثار تاریخی پیدا کرد.

شواهد نشان می دهد در گذشته زمانی که بندرعباس به بندر گمبرون معروفیت داشت، عده ای مردم در شمیل زندگی می کردند.

آن موقع کشورهای انگلیس و پرتغال کنترل سیاسی بندرعباس را در اختیار داشتند و شاه عباس صفوی در ایران حاکم بود.

او به قصد برگرداندن بندرعباس به ایران با لشکری بزرگ، از مرکز حکومت خود به سمت این روستا حرکت کرد.

بر اساس روایت های تاریخی شاه عباس صفوی از سمت کرمان و با عبور از منطقه ای که امروز آن را به نام دهنه ده شیخ (از توابع بخش مرکزی شهرستان لامرد استان فارس) می شناسند، وارد دشت شمیل شد.

او که می ترسید در بازگشت و پس از جنگ راهنمایان خود را از دست بدهد، در حرکت به سمت این منطقه، مسیر را با میله هایی نشانه گذاری کرد.

شاه عباس پس از رسیدن به منطقه شمیل آن را دشتی سرسبز و پهناور و مردم آن را افرادی دانا و قدرتمند یافت و تصمیم گرفت در همان منطقه شب را استراحت کند.

او دستور داد تا بزرگ ترین میله را در دشت شمیل قرار دهند. این دشت از آن پس با دستور شاه عباس شاه میل نام گرفت.

لباس محلی زنان روستا ، پوششی با استفاده از دوختی ساده و پارچه های نخی، رنگی با خوس بافی که شلوار، پیراهن ،چادر و روسری را در بر می گیرد در گذشته تن پوش زنان شمیل، کندوره نام داشت.

شلوار زنان نیز شلوار پولکی ، خوسی و بادله ای بود .لچک نیز یک نوع کلاه مخصوص زنان بوده که برای نگه داشتن روسری کار برد داشته است . علاوه بر لچک از جلبیل خوسی ، لیسی و چادر استفاده می شد.

برای پوشش مردان نیز نوعی شلوار وجود داشته که به لنک معروف بوده و به جای کلاه از مندیل استفاده میکردند که امروزه کمتر از آن استفاده می گردد.

قلعه شمیل، حمام گولم، آبشار نیان و سد شمیل (در روستای نیان)، گنبد سرخ و زیارت شاه مظفرالدین (در چاه خرگ از توابع شمیل)، امامزاده شاماعزیدین وخواهرش ازجمله مکان های تماشای این منطقه به شمار می رود.

شمیل یکی از جاهای تماشای بکر استان هرمزگان محسوب می گردد که در شمال شرق این استان و در ارتفاع 67 متری از سطح دریا واقع شده است.

این منطقه از توابع مرکزی شهرستان بندرعباس و در 80 کیلومتری شهر بندرعباس قرار گرفته است.

دهستان شمیل از شمال با بخش احمدی و از غرب با بخش تخت و بخش بخش قلعه قاضی هم مرز است و از جنوب به شهرستان میناب منتهی می گردد.

در شرق دهستان شمیل نیز بخش رودخانه شهرستان رودان واقع شده است.

دهستان شمیل شامل روستاهای زمین سنگ و سرزه شمیل می گردد و روستاهای سهرابی و چاه خرگ در دهستان حسن لنگی و بخش شمیل قرار دارند.

برای سفر به شمیل فقط کافی است خود را به بندرعباس و به بزرگراه شهید رجایی برسانید. پس از طی حدود 10 کیلومتر در این بزرگراه، باید وارد جاده جیرفت، کنهوج به بندرعباس (جاده 94) شوید. بعد از پیمودن 55 کیلومتر (40 دقیقه) دوربرگردانی وجود دارد که شما را به سمت مخالف جاده راهنمایی می نماید. چند متر بعد از دوربرگردان مسیر خود را به سمت جاده شمیل و نیان تغییر دهید و با ورود به این جاده و طی 15 کیلومتر (20 دقیقه) دیگر به روستای شمیل خواهید رسید.

این روستا در شمال شرق استان بین شهرستان میناب و بندرعباس و در 80 کیلومتری مرکز استان واقع شده است.