تأثیر رابطه پدر و دختری بر آینده دختران - ایران کلام

به گزارش ایران کلام، تأثیرگذارترین افراد در زندگی و سرنوشت هر کودکی، والدین او هستند. معمولا بیشتر از نقش، مسئولیت و اهمیت مادر در تربیت کودک سخن گفته می گردد و کم تر پیش می آید اهمیت پدر و تأثیر او در زندگی فرزندان آنالیز گردد.

به گزارش ایران کلام به نقل از خبر فوری، پدر برای دختر نوعی تأیید (تأیید داشته های او، خصوصیات او و کلّیت شخصیت او) است و معمولاً اولین مردی است که در زندگی خود می شناسد و به همین دلیل و دلایل دیگر روابط بین شان به طور ناخودمطلع برای هر دو طرف اهمیت و رجحان خاصی دارد.

یکی از موضوعاتی که امروزه مطرح است رابطه پدر و دختر و مقدار زمانی است که با هم صرف می نمایند و از مسائل، خوشی ها و نگرانی های یکدیگر مطلع می شوند. برخی از پدر ها این گونه احساس می نمایند که تربیت فرزندان چه دختر و چه پسر برعهده همسران شان است و خودشان تنها وظیفه برآورده کردن هزینه های مادی خانواده را برعهده دارند، در حالی که نقش پدر در یاری کردن به فرزندان و پیشگیری از آلوده شدن با ویروس های مختلف و خطرناک جامعه بسیار مهم است.

فرشته سادات شجاعی روانشناس و مشاور خانواده، در این باره گفت: نقش مهم پدر جدا کردن دختر از مادر و پس از آن ارزش نهادن به او به عنوان دخترش است و دختر به پدری احتیاج دارد که او را دوست داشته باشد و ضمناً با عشق ورزیدن به مادر به دختر بیاموزد که باید تبدیل به زنی دوست داشتنی برای مرد آینده اش گردد.

وی اضافه نمود: دختران از 13 سالگی خود را یک زن جوان می بینند و بر اساس همین نگرش، همسالان خود را بچه هایی بیش نمی پندارند و کم کم تمایل خود را برای جلب توجه به مردان بین 15 تا 30 سال معطوف می نمایند و این سن درست زمانی است که پدر خانواده باید نقش خود را از یک حامی بچگانه که به فکر بازی، خورد و خوراک و... دختر است به یک رفیق شفیق و یار مهربان تغییر داده و با او مطابق یک زن جوان به گفت وگو و مشورت بپردازد و حتی از گفت وگو در مورد تشکیل زندگی و... نیز پرهیز نکند.

این روانشناس با بیان اینکه والدین باید احتیاج ها و انتظارات فرزندان خود به ویژه دختر خود را بشناسند، ادامه داد: پدرها باید رابطه کلامی کاملاً صمیمانه و عاطفی با دختر خود داشته باشند، در علایق او سهیم و شریک شوند، در تفریحات و اوقات فراغت با او همکاری نمایند، گفت وگو های همدلانه همراه با ارتباط چشمی خود را افزایش دهند و خودارزشمندی و عزت نفس فرزندشان را با احترام به ایشان، مسئولیت دادن به او و اعتماد کردن به او بالا ببرند، زیرا پدران اولین قهرمانان زندگی فرزندان خود هستند.

پدر و دختر

شجاعی خطاب به پدران خانواده، اعلام کرد: پدرجان، همیشه کوشش کن در زندگی فرزند خود حضور داشته باشی، به مادرش احترام بگذار، هر لحظه ای که با او هستی ارج بگذار، هر روز برایش دعا کن، او را به دنیای خود راه بده و سعی کن با او ارتباط برقرار کنی. کوشش کن که محیط خانه امن، شاد و گرم باشد، هرگز او را مسخره نکن، به مدرسه اش برو و از پیشرفت تحصیلی اش معلومات بگیر. تشویقش کن و چیز های جدیدی را امتحان کند.

وی اضافه نمود: هرگز مقابل او با مادرش جر و بحث نکن. به او یاری کن تا علایق واقعی اش را کشف کند و سپس در دنبال کردن علایقش یاریش کن. پس انداز کردن را به او یاد بده، به او یاری کن بتواند مستقل گردد و سر پای خود بایستد، به او آموزش بده مسئولیت پذیر باشد، نه مسئولیت گریز.

این روانشناس توضیح داد: بسیاری از دختران معصومی که در دام روابط غیراخلاقی گرفتار شده اند، همیشه روابط سرد و معیوبی با پدران خود داشته و نه تنها توجه و محبتی از جانب آنان دریافت نکرده اند که به اشکال مختلف مورد تحقیر و سرزنش، تنبیه و سختگیری های افراطی یا تبعیض و بی تفاوتی آن ها واقع شده اند.

شجاعی با تأکید بر اینکه پدران باید مهارت های گوش دادن را در خود تقویت نمایند، ادامه داد: نه تنها به محتوای صحبت های دخترتان توجه کنید، بلکه به احساسات ورای کلمات نیز دقت کنید تا بتوانید ارتباط بهتری با او برقرار کنید. یک نکته بسیار مهم این است که شما باید به دخترتان عشق بورزید، اما این علاقه باید در حد احتیاج او باشد و فراتر از آن نباشد. نشان دادن علاقه بیش از حد ممکن است باعث گردد که دخترتان به شما وابستگی بیمارگونه و غیر منطقی پیدا کند.

بنیان اصلی و ابتدایی تشکیل خانواده برای مرد و زن این است که هر کدام مسئولیت های مختص به خود را بر عهده بگیرند. یکی از این مسئولیت ها که در گرایش آنان به تشکیل خانواده تعریف می گردد، مسئله تربیت و تعامل با فرزندان است و نقش مادر نیز در کیفیت بخشی تعامل پدر و دختر می تواند بسیار موثر باشد.

همچنین کونانی روانشناس و آسیب شناس، در این باره اعلام کرد: باید در نظر داشته باشیم که این تعامل از دوران خردسالی شکل می گیرد و اگر پدر با دختر رابطه خوبی برقرار کند، آنگاه می توان انتظار داشت که دختر در جهت مطلوبی قرار گرفته است.

کونانی عنوان نمود: باید در نظر داشت که دختران در سنین خردسالی با بحران عاطفی روبرو می شوند، پس والدین باید از همان ابتدا دقت داشته باشند که بچه هایشان مبتلا به بحران های احساسی نشوند، زیرا دخترانی که در کودکی نتوانسته اند رابطه خوبی با پدر داشته باشند، در آینده نیز نمی توانند با هیچ جنس مخالفی برای زندگی ارتباط برقرار نمایند و به عبارتی پل عبور موفقیت آمیز برای یک نوجوان داشتن دوران خردسالی همراه با محبت است.

وی تأکید کرد: سبک رفتاری که پدر با همسرش دارد باید با دختر متفاوت باشد، زیرا در غیر این صورت هم ایفای نقش پدرانه با شکست روبرو می گردد و هم دختران دچار شکست عاطفی می شوند و اگر پدر همان گونه که با همسرش صحبت می نماید با دخترش نیز چنین لحن و سبک رفتاری داشته باشد همزادپنداری توهمی برای دختر ایجاد می گردد و پدرها باید به صورت تخصصی به هر فرد متناسب با شرایطش محبت نمایند.

این روانشناس اعلام کرد: دختران باید بدانند که متناسب با آداب و رسوم پدر و واقعیت های سنی و جامعه تصمیم بگیرند.

وی تأکید کرد: اگر پدری به دخترش تذکر می دهد و محدودیتی را برای او تعریف می نماید مطمئنا به خاطر خود دختر است و دختران باید به عنوان افرادی شایسته، پذیرای این خیرخواهی پدرانه باشند و با درک و فلسفه عمیق تری به موضوع نگاه نمایند تا از حالت جنگ و جدل فاصله بگیرند و پدر را به چشم یک همراه نگاه نمایند نه یک نیروی مهاجم.

کونانی با بیان اینکه اغلب دخترها دوست دارند زیاد حرف بزنند، افزود: آن ها برای عظیم شدن در مقایسه با پسرها به صحبت کردن بیشتری احتیاج دارند، بنابراین به افکارشان، آرزوهایشان و هر آنچه که می گویند به دقت گوش کنید.

وی اعلام کرد: بهتر است والدین هر چیزی را که کودکشان به عنوان یک موضوع خصوصی با آن ها مطرح می نمایند، هرگز جایی بازگو ننمایند؛ زیرا موجب از دست رفتن اعتماد می گردد که درست کردن این اعتماد از دست رفته کار بسیار سختی است.